Etle Beslenen Akbaba Arılar, Gerçek Bir Akbaba ile Emsal Özelliklere Sahip Şayet arıların daha “dişli” olabileceğini ve hatta etle beslenebileceğini düşünüyorsanız, Kosta Rika’nın konut sahipliği yaptığı arı çeşidi tam da düşündüğünüz üzere: Akbaba arısı. Tanıdığımız ve sevdiğimiz tüylü vejetaryenlerden çok uzak olan bu arı tipi, etobur ve keskin dişlerini kullanacak cüretleri de bulunuyor.
MBio mecmuasında yayınlanan bir makale, bu “canavarların” bağırsaklarını derin bir biçimde inceledi. Araştırma, bu canlıların isimleriyle olduğu kadar tabiatlarıyla da gerçek akbabalar üzere olduklarını ve bağırsak mikrobiyomu bileşenlerini leşçi kuşlarla paylaştığını ortaya çıkardı. Adaptasyon, bu arıların nasıl olup da çürüyen leşlere karşı bu biçimde bir tercih ve tolerans geliştirdiklerini gösteriyor.
Mizahi bir biçimde “Arı tavuğu niye yedi? Akbaba Arı Mikrobiyomunda Simbiyont Kazanımı, Kaybı ve Sürdürülmesi” (Orijinal adı “Why did the bee eat the chicken? Symbiont Gain, Loss, and Retention in the Vulture Bee Microbiome”) olarak isimlendirilen araştırmada polen, leş yahut her ikisinden bir kesim yiyen dokuz cinsten 17 çeşide denk gelen 159 arı toplandı. Bu örnekler sıklıkla Kosta Rika’daki La Selva ve Las Cruces saha istasyonlarından yem olarak leş ve tavuk kullanılarak toplandılar.
UCR entomologu Quinn McFrederick yaptığı açıklamada, “Küçük tavuk sepetlerine geldiler” dedi. Akbaba arıları, polen yiyen arıların arayışları kararında buldukları besinleri saklamasına emsal biçimde etleri ceplerinde depoluyordu.
“Diyet alışkanlıklarında pek dikkate paha bir değişiklik” oluşturduğunu söyleyen UC Riverside entomologu Doug Yanega‘nın belirttiğine nazaran akbaba arıları, “dünyada bitkiler tarafınca üretilmeyen besin kaynaklarını kullanmak üzere evrimleşen tek arılar” ve bundan dolayı eşsiz bir pozisyona sahip.
Bu yüzden de bağırsak mikrobiyomlarının, hepsinin karnında tıpkı beş temel mikrobun bulunduğu bal arıları, bombus arıları ve iğnesiz arılarınkiyle karşılaştırıldığında dikkat alımlı olması bekleniyordu. Bu temel mikroplar, yaklaşık 80 milyon yıllık evrim boyunca arıların modası olarak öne çıkıyordu.
Polen yiyiciler, et yiyiciler ve omnivorların bağırsak mikrobiyomlarını karşılaştıran çalışma muharrirleri, farklı diyetler içinde değerli farklılıklar olduğunu keşfetti.
McFrederick, “Akbaba arısı mikrobiyomu, akrabalarında olmayan yeni bakteriler olan asit seven bakterilerle zenginleştirilmiştir” diyor ve ekliyor: “Bu bakteriler, gerçek akbabaların yanı sıra sırtlanlarda ve öbür leşçilerde bulunanlara benziyor ve muhtemelen onları leş üzerinde ortaya çıkan patojenlerden müdafaaya yardımcı oluyor.“
Ayrıyeten tek şaşırtan fark bu da değil. Yanega, “Sokamıyor olmalarına karşın, büsbütün savunmasız değiller ve biroldukca tıp gayet tehlikeli. Bazıları zararsız çeşitlerden ısırıklarla kendilerini savunurken, birfazlaca türün insan cildinde ağrılı yaralara niçin olan ısırma yeteneğine sahip oldukları görülüyor” diyor.
Değişik bir biçimde, lezzetli beslenmelerine ve berbat davranışlarına karşın, akbaba arılarının balı yenilebiliyor ve tatlı olduğu bildiriliyor…
MBio mecmuasında yayınlanan bir makale, bu “canavarların” bağırsaklarını derin bir biçimde inceledi. Araştırma, bu canlıların isimleriyle olduğu kadar tabiatlarıyla da gerçek akbabalar üzere olduklarını ve bağırsak mikrobiyomu bileşenlerini leşçi kuşlarla paylaştığını ortaya çıkardı. Adaptasyon, bu arıların nasıl olup da çürüyen leşlere karşı bu biçimde bir tercih ve tolerans geliştirdiklerini gösteriyor.
Mizahi bir biçimde “Arı tavuğu niye yedi? Akbaba Arı Mikrobiyomunda Simbiyont Kazanımı, Kaybı ve Sürdürülmesi” (Orijinal adı “Why did the bee eat the chicken? Symbiont Gain, Loss, and Retention in the Vulture Bee Microbiome”) olarak isimlendirilen araştırmada polen, leş yahut her ikisinden bir kesim yiyen dokuz cinsten 17 çeşide denk gelen 159 arı toplandı. Bu örnekler sıklıkla Kosta Rika’daki La Selva ve Las Cruces saha istasyonlarından yem olarak leş ve tavuk kullanılarak toplandılar.
UCR entomologu Quinn McFrederick yaptığı açıklamada, “Küçük tavuk sepetlerine geldiler” dedi. Akbaba arıları, polen yiyen arıların arayışları kararında buldukları besinleri saklamasına emsal biçimde etleri ceplerinde depoluyordu.
“Diyet alışkanlıklarında pek dikkate paha bir değişiklik” oluşturduğunu söyleyen UC Riverside entomologu Doug Yanega‘nın belirttiğine nazaran akbaba arıları, “dünyada bitkiler tarafınca üretilmeyen besin kaynaklarını kullanmak üzere evrimleşen tek arılar” ve bundan dolayı eşsiz bir pozisyona sahip.
Bu yüzden de bağırsak mikrobiyomlarının, hepsinin karnında tıpkı beş temel mikrobun bulunduğu bal arıları, bombus arıları ve iğnesiz arılarınkiyle karşılaştırıldığında dikkat alımlı olması bekleniyordu. Bu temel mikroplar, yaklaşık 80 milyon yıllık evrim boyunca arıların modası olarak öne çıkıyordu.
Polen yiyiciler, et yiyiciler ve omnivorların bağırsak mikrobiyomlarını karşılaştıran çalışma muharrirleri, farklı diyetler içinde değerli farklılıklar olduğunu keşfetti.
McFrederick, “Akbaba arısı mikrobiyomu, akrabalarında olmayan yeni bakteriler olan asit seven bakterilerle zenginleştirilmiştir” diyor ve ekliyor: “Bu bakteriler, gerçek akbabaların yanı sıra sırtlanlarda ve öbür leşçilerde bulunanlara benziyor ve muhtemelen onları leş üzerinde ortaya çıkan patojenlerden müdafaaya yardımcı oluyor.“
Ayrıyeten tek şaşırtan fark bu da değil. Yanega, “Sokamıyor olmalarına karşın, büsbütün savunmasız değiller ve biroldukca tıp gayet tehlikeli. Bazıları zararsız çeşitlerden ısırıklarla kendilerini savunurken, birfazlaca türün insan cildinde ağrılı yaralara niçin olan ısırma yeteneğine sahip oldukları görülüyor” diyor.
Değişik bir biçimde, lezzetli beslenmelerine ve berbat davranışlarına karşın, akbaba arılarının balı yenilebiliyor ve tatlı olduğu bildiriliyor…