25.000 Harika Kütleli Kara Delik, Tek Bir Haritada Bir Ortaya Getirildi! Milletlerarası bir gökbilimci takımı, tek bir yıldızın olmadığı, bunun yerine 25.000 üstün kütleli kara delik (supermassive black hole) ile dolu olan gökyüzünün olağanüstü bir manzarasını ve haritasını yayınladı.
Kara delikler ışık yaymıyorsa, bunun nasıl mümkün olabildiğini sorguluyor olabilirsiniz. Her ne kadar bu bilgi kısmen yanlışsız da olsa ve kara deliğin kendisi temel olarak görünmez olsa da, bir yıldızı yahut öteki bir objeyi “yediği” sırada, oluşturduğu yerçekiminin gelgit kuvvetleri öteki cismi kesimlere ayırırken etrafında düzleştirilmiş bir yığılma diski oluşturuyor.
Diskteki gereç, kara deliğin olay ufku etrafında ışık suratına pek yaklaşarak dönüyor ve kimi vakit bu materyal kara deliğin ağır manyetik alanı tarafınca dışarı atılıyor ve kara deliğin manyetik kutuplarında parçacık jetleri oluşturuyor.
Bu nazaranli jetler, hayli fazla radyo dalgası yayıyor. Gökbilimcilerin, Avrupa genelinde Düşük Frekans Dizisi (LOFAR) olarak bilinen 52 radyo teleskop ağını kullanarak kuzey göklerinde gerçekleştirdiği haritalandırma da bunu temel alıyor.
Evvelce Leiden Üniversitesi’nde olan lakin artık Almanya’nın Hamburg Üniversitesi’nde bulunan baş araştırmacı Francesco de Gasperin, “Bu, inanılmaz derecede sıkıntı datalar üzerinde uzun yıllar süren çalışmaların kararıdur” dedi ve ekledi: “Radyo sinyallerini gökyüzünün imgelerine dönüştürmek için yeni sistemler icat etmek zorunda kaldık.“
İnanılmaz harita, uzak galaksilerin merkezindeki 25.000 harika kütleli kara delikten gelen düşük frekanslı radyo sinyallerini gösteriyor ve kuzey yarımkürede gece gökyüzünün yalnızca %4’ünü kaplıyor. Araştırmacılar sonunda kuzey yarımkürede görülebilen muhteşem kütleli kara deliklerden oluşan bir gökyüzü atlası oluşturmayı umuyorlar.
LOFAR/LOL Survey
Muhteşem kütleli kara deliklerden radyo dalgalarını görmenin zorluklarından biri, çoklukla düşük frekanslı radyo dalgaları üretmeleri. Olağanda bu bir sorun olmazdı, lakin Dünya tabanlı radyo teleskopları için, Dünya’nın iyonosferi 3MHz’den düşük radyo sinyallerini büsbütün yansıttığından ve 30MHz’e kadar olan sinyalleri bozduğundan dolayı bir sorun oluşturuyor.
Leiden Gözlemevi‘nden çalışmanın ortak muharriri Reinout van Weeren, “Bu, bir yüzme havuzuna dalmışken dünyayı görmeye çalışmaya benzeri” diyor ve devam ediyor: “Üste baktığınızda, havuzun suyundaki dalgalar ışık ışınlarını saptırır ve manzarayı bozar.“
Buna karşı koymak için araştırmacılar, 256 saatlik müşahedenin her dört saniyesinde bir iyonosferin bozucu tesirini düzelten bir üstün bilgisayar algoritması geliştirdiler.
Leiden Gözlemevi Bilimsel Yöneticisi, çalışmanın ortak muharriri Huub Röttgering, “senelerca yazılım geliştirmeden daha sonra, bunun hakikaten işe yaradığını görmek hayli hoş” diyor.
Bu, bir bilgisayar algoritmasının gökbilimcilere göklerin haritasını çıkarmasına yardımcı olduğu birinci sefer değil. En ünlü örneklerden birinde, 2019 yılında Katie Bouman, bize bir kara deliğin olay ufkunun birinci manzarasını vermek için Event Horizon Telescope‘tan çeşitli data akışlarını bir ortaya getiren algoritmayı tasarlamıştı.
Kara delikler ışık yaymıyorsa, bunun nasıl mümkün olabildiğini sorguluyor olabilirsiniz. Her ne kadar bu bilgi kısmen yanlışsız da olsa ve kara deliğin kendisi temel olarak görünmez olsa da, bir yıldızı yahut öteki bir objeyi “yediği” sırada, oluşturduğu yerçekiminin gelgit kuvvetleri öteki cismi kesimlere ayırırken etrafında düzleştirilmiş bir yığılma diski oluşturuyor.
Diskteki gereç, kara deliğin olay ufku etrafında ışık suratına pek yaklaşarak dönüyor ve kimi vakit bu materyal kara deliğin ağır manyetik alanı tarafınca dışarı atılıyor ve kara deliğin manyetik kutuplarında parçacık jetleri oluşturuyor.
Bu nazaranli jetler, hayli fazla radyo dalgası yayıyor. Gökbilimcilerin, Avrupa genelinde Düşük Frekans Dizisi (LOFAR) olarak bilinen 52 radyo teleskop ağını kullanarak kuzey göklerinde gerçekleştirdiği haritalandırma da bunu temel alıyor.
Evvelce Leiden Üniversitesi’nde olan lakin artık Almanya’nın Hamburg Üniversitesi’nde bulunan baş araştırmacı Francesco de Gasperin, “Bu, inanılmaz derecede sıkıntı datalar üzerinde uzun yıllar süren çalışmaların kararıdur” dedi ve ekledi: “Radyo sinyallerini gökyüzünün imgelerine dönüştürmek için yeni sistemler icat etmek zorunda kaldık.“
İnanılmaz harita, uzak galaksilerin merkezindeki 25.000 harika kütleli kara delikten gelen düşük frekanslı radyo sinyallerini gösteriyor ve kuzey yarımkürede gece gökyüzünün yalnızca %4’ünü kaplıyor. Araştırmacılar sonunda kuzey yarımkürede görülebilen muhteşem kütleli kara deliklerden oluşan bir gökyüzü atlası oluşturmayı umuyorlar.
LOFAR/LOL Survey
Muhteşem kütleli kara deliklerden radyo dalgalarını görmenin zorluklarından biri, çoklukla düşük frekanslı radyo dalgaları üretmeleri. Olağanda bu bir sorun olmazdı, lakin Dünya tabanlı radyo teleskopları için, Dünya’nın iyonosferi 3MHz’den düşük radyo sinyallerini büsbütün yansıttığından ve 30MHz’e kadar olan sinyalleri bozduğundan dolayı bir sorun oluşturuyor.
Leiden Gözlemevi‘nden çalışmanın ortak muharriri Reinout van Weeren, “Bu, bir yüzme havuzuna dalmışken dünyayı görmeye çalışmaya benzeri” diyor ve devam ediyor: “Üste baktığınızda, havuzun suyundaki dalgalar ışık ışınlarını saptırır ve manzarayı bozar.“
Buna karşı koymak için araştırmacılar, 256 saatlik müşahedenin her dört saniyesinde bir iyonosferin bozucu tesirini düzelten bir üstün bilgisayar algoritması geliştirdiler.
Leiden Gözlemevi Bilimsel Yöneticisi, çalışmanın ortak muharriri Huub Röttgering, “senelerca yazılım geliştirmeden daha sonra, bunun hakikaten işe yaradığını görmek hayli hoş” diyor.
Bu, bir bilgisayar algoritmasının gökbilimcilere göklerin haritasını çıkarmasına yardımcı olduğu birinci sefer değil. En ünlü örneklerden birinde, 2019 yılında Katie Bouman, bize bir kara deliğin olay ufkunun birinci manzarasını vermek için Event Horizon Telescope‘tan çeşitli data akışlarını bir ortaya getiren algoritmayı tasarlamıştı.