Uzaylılar, İnsanlara Benziyor Olabilir mi? bu biçimde Düşünenler Var!

babanne

New member
Uzaylılar, İnsanlara Benziyor Olabilir mi? bu biçimde Düşünenler Var! Star Wars’tan Star Trek’e kadar bilim kurgu eseri üretimler, ekseriyetle uzaylıları biraz (veya tamamen) bize benziyormuş üzere sunar. Natürel ki, bu bir bütçe sorunu olabilir, yedi kollu bir uzaylı giysisini kullanmak, izleyicilerden uzun vakit evvel uzak bir galakside hayatın Mark Hamil‘e evrimleştiğine inanmalarını istemekten epey daha değerli olabilir.

Lakin, uzaylı çeşitlerin insanlara hayli yakın bir şeye evrimleşebileceğini yahut evrimleşme mümkünlüğünün yüksek olduğunu düşünen kimi bilim insanları da var. Ve çoğunluk olmasalar da, sayıları o kadar az değil. Her şey, “niye her şey yengeçlere dönüşmeye devam ediyor?” sorusunun yanıtı olarak da bilinen yakınsak evrime çıkıyor.

Yakınsak evrim, Vikipedi’de “birbirleriyle yakın akraba olmayan tür ve soylar içinde görülen benzer biyolojik özelliklerin oluşumunu açıklayan ve bunları tanımlayan bir terim” biçiminde açıklanıyor. Ekolokasyona sahip olan balinalar ve yarasalar, kuşların, böceklerin, pterosaurların ve yarasaların uçuş düzenekleri ve gibisi bir fazlaca özellik bu kavrama örnek olarak veriliyor. Benzerliklerin ise, çoklukla loksayon koşulları yardımıyla ortaya çıktığı savunuluyor.

Yakınsak evrim

Bu durumun Dünya’da gerçekleşmiş olması, kainatın diğer bir yerinde de gerçekleşmesinin mantıklı olduğu manasına geldiğini savunanlar tam olarak bundan bahsediyor. Emsal ortamlarla, uzaylı canlıların bu ortamlara uyan misal özellikler geliştirmesi mümkün. Dışarıda gereğince Dünya’ya benzeyen gezegen var ise ve insanların Dünya’daki hayata ne kadar güzel adapte oldukları göz önüne alınırsa, insan gibisi uzaylılar kendi gezegenlerine hükmediyor olabilir.

Cambridge Üniversitesi’nden Profesör Simon Conway Morris kısa müddet evvel Science Focus ile yaptığı toplantıda söylemiş olduği üzere “İnsanın evrimleşmesine benzeri bir şeyin mümkünlüğünün nitekim çok yüksek olduğu makul bir inançla söylenebilir. Ve artık var olduğunu düşünmemiz için âlâ bir sebebimiz olan potansiyel gezegenlerin sayısı göz önüne alındığında, zarın her 100 atışında bir defa gerçek sonuç gelse bile, bu bir daha de bize benzeyen çok sayıda zekanın etrafa dağılmasına niye olur” fikrini savunuyor.

Yani ona bakılırsa, kozmosta bizi bekleyen bir fazlaca insan gibisi yaratık olabilir. Tabii ki bir fazlaca farklı yengeç de bulunabilir. Lakin bilim insanları bu bahiste hemfikir değil.

Organizma ve evrimsel biyoloji profesörü Jonathan Losos, 2017’de, sauropod dinozorlarından ördeğe kadar her şeyi alıntılayarak, “Yakınsama örneklerinin listesi etkileyici olsa da, birebir derecede etkileyici bir yakınsama olmayanlar listesi yapmak sıkıntı olmazdı” diye yazmıştı. Losos’un bilhassa odaklandığı bir bölge, yerli kara memelilerinin bulunmadığı Yeni Zelanda idi.

Doğal seçilimin kararı deterministik ise, bu biçimde kuşların hâkim olduğu bir dünya, gezegendeki öbür bir yerdeki hayata çok fazla benzeyecektir” diye yazıyor ve devam ediyor: “Lakin doğal ki o denli değil. Kivi, porsuk üzere bir hayat stili yaşıyor olabilir lakin hiç de o denli görünmüyor. Uçamayan papağanları, etobur papağanları, yaprak çöpü içinde dolaşarak beslenen yarasaları ve daha fazlasını bu örneklere ekleyin ve yakınsama hipotezini büsbütün unutabiliriz. Yeni Zelanda farklı bir evrimsel dünyadır, evrimsel kararı benzersizdir.