TÜSİAD 51 yıldır ne yapıyor? İşte karşılığı Haber7 müellifi Ferman Karaçam, Türk Sanayicileri ve İş İnsanları Derneği’nin (TÜSİAD) geçtiğimiz günlerde hükümete yaptığı “Hükümet’e, genel kabul görmüş iktisat kurallarına süratle dönülmesi” davetine ait bir yazı kaleme aldı. TÜSİAD’a ve üyelerine 9 soru yönelten Karaçam, “Bu memleketin zahmetini çeken, kendi emeği ve alın teri ile geçinen insanların sırtına yapışık yaşayan Türkiye’nin Endüstrici ve İş İnsanları Derneği’ne kimi hatırlatmalar yaparak, birkaç soru sormak, bu bildirinizden daha sonra vatandaş olarak bizim için de bir hak oldu” tabirlerini kullandı.
İşte Karaçam’ın o yazısı:
İktisatta meydana gelen kur dalgalanmaları üzerine TÜSİAD bir açıklama yayımlayarak, “Hükümet’e, genel kabul görmüş iktisat kurallarına süratle dönülmesi” daveti yaptı.
Yapabilir, yapabilir de; bu memleketin zahmetini çeken, kendi emeği ve alın teri ile geçinen insanların sırtına yapışık yaşayan Türkiye’nin Endüstrici ve İş İnsanları Derneği’ne kimi hatırlatmalar yaparak, birkaç soru sormak, bu bildirinizden daha sonra vatandaş olarak bizim için de bir hak oldu.
TÜSİAD olarak bu ülkede 1971 yılından bu tarafa faaliyet gösteriyorsunuz. Kurulduğunuz tarihtilk evvelkileri saymazsak irili-ufaklı on taniçin fazla ekonomik kriz yaşadık.
Kuruluşunuzdan üç yıl daha sonra, yani 1974 yılında petrol krizi patladı. Bütün emtia meblağları dört-beş katına çıktı; işsizlik, enflasyon ve faizler arttı; beşerler yiyecek, içecek kuyrukları oluşturdu.
1980 yılında 2. petrol krizini yaşadık, meşhur “24 Ocak Kararları” alındı, enflasyon % 65 oldu, TL % 48 paha kaybetti, Türkiye ile İMF içindeki ahbaplık biraz daha katmerlendi, dostluk kazanının altı harlandı.
1982’de meşhur bankerler krizi patladı.
Aldıkları para borcunu ödemek için, biraz daha yüksek faizli kredi alıp, birbiri ile faiz yarışına giren, vatandaşa da daha fazla faiz verip mevduat toplayan 258 tane banker nihayet battı, bir kısmı da kaçtı.
Daha fazlaca faizle kandırılmış 200 binin üzerinde orta ve küçük mevduat sahibi ortada bırakıldı, daha sonraları devlet bunlarla ilgili yasa çıkarmak zorunda kaldı.
1990-91 krizi: Enflasyon % 40’lardan % 61’e çıktı, birfazlaca işletme battı, işsizlik patladı, faizler fırladı.
1994 krizi: Çok bilinen ismiyle “5 Nisan Kararları”; bu kriz olurken dünyanın en uygun okullarından; Türkiye’de Boğaziçi Üniversitesi’nin iktisat kolunda diplomasını alan, doktorasını ABD’de Yale Üniversitesi’nde tamamlayıp bir daha Boğaziçi’nde iktisat alanında profesörlüğünü tamamlayan bir başbakanımız vardı. Yani sizin tabirinizle, “Dünyada genel kabul görmüş” iktisat kurallarının en güzellerinde tepe bir iktisat eğitimi almıştı başbakanımız.
Lakin ne dokunaklıdır ki, genel kabul görmüş kuralların en uygunlarının uygulandığı bu kriz devrinde, ben de şahsen, fazlaca dramatik bir şok yaşadım.
Krizden bir süre evvel büyük heveslerle ve döviz borçlanarak ikinci el bir Renault araç almıştım.
Krizden daha sonra aracı satıp, borcumun yalnızca bir kısmını ödeyebildim, geriye kalan borcumu da iki yıla yakın, taksitlerle ödeyerek fakat tamamlamıştım.
1994 krizinde hükümet para bulabilmek için % 400 faizle piyasaya borçlanma kağıtları sattı.
Paramız % 40 oranında bedel kaybetti, yani devalüe edildi. Faizler aldı başını gitti, işsizlik arttı.
2000 krizi: O yıl Türkiye uzun vakitten beri birinci kere eksi % 6,1 küçüldü, enflasyon % 69, bir gecelik faiz % 240 oldu, MB’nin rezervleri eridi, sistemden 6 milyar dolar para çıktı.
2001 krizi: Tarihinde borsa birinci defa % 14,6 düşüşle kapandı. Bir gecelik faizler % 7500 oldu, enflasyon patladı, şirketler battı, işsizlik arttı.
2008 krizi: Vaktin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan’ın “teğet geçecek” dediği bu kriz Türkiye’de hayli fazla hissedilmemesine karşın hem faizlerde ve birebir vakitte enflasyonda bir ölçü artışlar oldu.
Birinci sorum:
Üstte tesirlerini kısaltarak vermeye çalıştığım krizlerimiz olduğunda TÜSİAD vardı ve yarım yüzyıllık deneyimiyle hala var.
Bu krizlerin hepsinde Türkiye sizin söylemiş olduğiniz “Genel kabul görmüş iktisat kurallarını” uygulamıştır.
Genel kabul görmekten kastınız, olağan olarak, faiz artırımıdır.
Pekala, yarım yüzyılda ondan fazla kriz yaşayan ve her birinde faiz arttıran, her faiz artırımında halkımızı iliklerine kadar sömüren, mevcut paraları ile yeni paralar kazanan bu zenginlerin içinde TÜSİAD’ın üyeleri var mıdır, bunlar kimlerdir?
İkinci sorum:
Dünyada, teknolojide bu kadar gelişme varken ve Türkiye haricindeki biroldukca ülkenin zenginleri bu değişen teknolojinin paralelinde katma kıymeti yüksek bilişim mamüllerine yatırım yaparken, Türkiye’de niye hala özel daldaki işçilerin % 51’i, öteki ülkeler üzere bilişim bölümünde değil de, hizmet kesiminde çalışıyor?
Üçüncü sorum:
Yarım yüzyıldan beridir bu ülkenin en varlıklı derneğinde bir ortaya gelmiş bulunuyorsunuz. Bu topluluk, bu kadar vakitten beri niye kendi ürettiklerinden hala bir yahut birkaç dünya markası oluşturamadı ya da kendi ülkesinin bir kurumunun (mesela TRT gibi) marka bulunmasına dayanak vermedi?
Dördüncü sorum:
TÜİK datalarına bakılırsa Türkiye’de kayıtdışı çalışma oranı ve hiç bir toplumsal teminatı olmadan çalışanların oranı çok yüksek. Bir patron topluluğu olarak TÜSİAD’ın bunda hissesi var mı, var ise oranı nedir?
Beşinci sorum:
İstatistiklere bakılırsa 2020 yılında Türkiye’de 384.262 iş kazası meydana gelmiş, bu kazalarda 1236 kişi ömrünü kaybetmiş, binlerce insan yaralı ve sakat kalmış. ILO datalarına nazaran Türkiye, iş kazalarında dünyada hala birinci beş içerisinde yer alıyor, oranın bu kadar yüksek bulunmasına karşı TÜSİAD hangi çalışmaları yapmış ya da yapılan çalışmalara hangi katkıları sunmuştur?
Altıncı sorum:
İki yıldan beri devam etmekte olan ve dünyayı ekonomik olarak olumsuz etkileyen Covid-19 salgınından beri devlet milyonlarca fiyatsız aşı ve PCR testi yapmakta, hastanelerde fiyatsız tedavi uygulamaktadır.
Tüm dünyayı tesiri altına alan bu salgın sırasında Türkiye’nin en güçlü topluluğu olan TÜSİAD’ın, halkımızın sıhhatini destekleyecek rastgele bir katkısı olmuş mudur?
Yedinci sorum:
Bilindiği üzere Türkiye’nin üç yanı denizlerle çevrilidir ve hem karada, tıpkı vakitte denizlerde son senelerda somut olarak görüldüğü üzere Karadeniz’de ve muhtemelen Akdeniz’de de son derece güçlü enerji kaynakları vardır.
Bu denli yıllık birikimine karşın TÜSİAD bu ulusal kaynaklarımızın çıkarılmasına yönelik olarak hangi araştırmaları, hangi AR-GE yatırımlarını yapmıştır ve bu alanla ilgili hangi gemilerin ya da kara araçlarının imalini gerçekleştirmiş yahut imaline katkıda bulunmuştur?
Bu soruma paralel olarak şunu da sorayım: 1971 yılındaki kuruluşundan daha sonra TÜSİAD’ın, onun öncesinde de, bağımsız olarak çalışan büyük cirolu şirketlere sahip olan üyelerinin hiçbirinin ulusal harp endüstrimiz ve kendi arabamızın imali alanında rastgele bir yatırımı göze çarpmıyor. Bu alanlarda genelde Batılı şirketlerin Türkiye’ye eser satışı için aracılık yapıyor, ajans hizmetleri veriyorsunuz yahut o yabancı şirketlerin Türkiye acentesi, distribütörü oluyorsunuz.
Bu ülkede kazanan en büyük iş veren kümesi olarak niye ulusal savunma yatırımlarına TÜSİAD ilgi duymuyor?
Sekizinci sorum:
Ülkemizde dört mevsim yaşanmasına karşın birtakım bölgelerimizde, mesela Ege ve Akdeniz’de yer yer meyve ve zerzevat fazlalığı yaşanırken, öbür bölgelere bu fazlalığın ulaştırılması güçte dışa bağımlı olduğumuz için, fazlaca değerliye mal olmaktadır.
ötürüsıyla üretici, eserini tarlasında fazlaca cüzi bir fiyata verdiği biçimde, hatta vakit zaman tarladan toplamamasına karşın, başka bölgelerde vatandaşımız tıpkı eseri fahiş fiyata alabilmektedir. Dar gelirli vatandaşımız ise kendi ülkesinde yetişen bu meyve ve sebzeyi pahalılığından dolayı alamamaktadır.
Gelişmiş biroldukca ülke, örneğin Hollanda, birebir sorunu demir yolu sistemi ile çözmüştür.
Ülkemizde uzun senelerdan beri bu değerli sorun sürdüğü biçimde, birtakım TÜSİAD üyelerinin Türkiye’deki bütün karayolları boyunca ve kent merkezlerinde akaryakıt istasyonları yoğunluğu görülmektedir.
Yaklaşık bir asırdan beri devam eden ve kalkınmamızda olumsuz tesiri olan, Türkiye’nin bu yakıcı sorunu 2002’den daha sonra Erdoğan hükümetleri devrinde ele alınarak birinci kez ülkemizde demir yollarına önemli yatırım yapılmış, süratli trenler hayata geçirilmiştir.
Demir yollarının bu kadar gecikmiş olmasında TÜSİAD üzere fazlaca değerli bir patron örgütünün dolaylı bir hissesi olmuş mudur?
Dokuzuncu sorum:
Yaşadığımız son ekonomik kriz sürecinde kayda bedel birtakım ciddi haberler dolaşmaktadır.
Medyadaki bu haberlere bakılırsa birtakım güçlü ve epey parası olan kimselerin yaklaşık bir asırdır piçinden para kazanarak kurduğu imparatorluğunun çökmemesi için bir yandan büyük kapalı alanlar kiralayarak araç ve yiyecek depolayıp, piyasadaki pahalılığı körüklerken; öbür taraftan piyasadan döviz çekerek kur dalgalanmalarında rol oynamaktadırlar.
Ülkemizin fazlaca sıkıntı vakitten geçtiği bu biçimde bir devirde TÜSİAD üzere değerli bir iş insanları kuruluşunun kendi üyelerine yönelik bir iç kontrolü var mıdır? Ayrıyeten, hükümetin son günlerde yakalayarak cezalandırdığı bu sahtekarlardan kimilerinin üyeleriniz olduğu hukuken katılaşırsa TÜSİAD’dan atacak mısınız?
Bu ülkenin bir vatandaşı olarak merak ettiğim bu soruların yanıtını aldığım takdirde, bana ayrılan bu sütunlarda tıpkı biçimde yayımlayacağıma dair kelam veriyorum.
KAYNAK: HABER7
İşte Karaçam’ın o yazısı:
İktisatta meydana gelen kur dalgalanmaları üzerine TÜSİAD bir açıklama yayımlayarak, “Hükümet’e, genel kabul görmüş iktisat kurallarına süratle dönülmesi” daveti yaptı.
Yapabilir, yapabilir de; bu memleketin zahmetini çeken, kendi emeği ve alın teri ile geçinen insanların sırtına yapışık yaşayan Türkiye’nin Endüstrici ve İş İnsanları Derneği’ne kimi hatırlatmalar yaparak, birkaç soru sormak, bu bildirinizden daha sonra vatandaş olarak bizim için de bir hak oldu.
TÜSİAD olarak bu ülkede 1971 yılından bu tarafa faaliyet gösteriyorsunuz. Kurulduğunuz tarihtilk evvelkileri saymazsak irili-ufaklı on taniçin fazla ekonomik kriz yaşadık.
Kuruluşunuzdan üç yıl daha sonra, yani 1974 yılında petrol krizi patladı. Bütün emtia meblağları dört-beş katına çıktı; işsizlik, enflasyon ve faizler arttı; beşerler yiyecek, içecek kuyrukları oluşturdu.
1980 yılında 2. petrol krizini yaşadık, meşhur “24 Ocak Kararları” alındı, enflasyon % 65 oldu, TL % 48 paha kaybetti, Türkiye ile İMF içindeki ahbaplık biraz daha katmerlendi, dostluk kazanının altı harlandı.
1982’de meşhur bankerler krizi patladı.
Aldıkları para borcunu ödemek için, biraz daha yüksek faizli kredi alıp, birbiri ile faiz yarışına giren, vatandaşa da daha fazla faiz verip mevduat toplayan 258 tane banker nihayet battı, bir kısmı da kaçtı.
Daha fazlaca faizle kandırılmış 200 binin üzerinde orta ve küçük mevduat sahibi ortada bırakıldı, daha sonraları devlet bunlarla ilgili yasa çıkarmak zorunda kaldı.
1990-91 krizi: Enflasyon % 40’lardan % 61’e çıktı, birfazlaca işletme battı, işsizlik patladı, faizler fırladı.
1994 krizi: Çok bilinen ismiyle “5 Nisan Kararları”; bu kriz olurken dünyanın en uygun okullarından; Türkiye’de Boğaziçi Üniversitesi’nin iktisat kolunda diplomasını alan, doktorasını ABD’de Yale Üniversitesi’nde tamamlayıp bir daha Boğaziçi’nde iktisat alanında profesörlüğünü tamamlayan bir başbakanımız vardı. Yani sizin tabirinizle, “Dünyada genel kabul görmüş” iktisat kurallarının en güzellerinde tepe bir iktisat eğitimi almıştı başbakanımız.
Lakin ne dokunaklıdır ki, genel kabul görmüş kuralların en uygunlarının uygulandığı bu kriz devrinde, ben de şahsen, fazlaca dramatik bir şok yaşadım.
Krizden bir süre evvel büyük heveslerle ve döviz borçlanarak ikinci el bir Renault araç almıştım.
Krizden daha sonra aracı satıp, borcumun yalnızca bir kısmını ödeyebildim, geriye kalan borcumu da iki yıla yakın, taksitlerle ödeyerek fakat tamamlamıştım.
1994 krizinde hükümet para bulabilmek için % 400 faizle piyasaya borçlanma kağıtları sattı.
Paramız % 40 oranında bedel kaybetti, yani devalüe edildi. Faizler aldı başını gitti, işsizlik arttı.
2000 krizi: O yıl Türkiye uzun vakitten beri birinci kere eksi % 6,1 küçüldü, enflasyon % 69, bir gecelik faiz % 240 oldu, MB’nin rezervleri eridi, sistemden 6 milyar dolar para çıktı.
2001 krizi: Tarihinde borsa birinci defa % 14,6 düşüşle kapandı. Bir gecelik faizler % 7500 oldu, enflasyon patladı, şirketler battı, işsizlik arttı.
2008 krizi: Vaktin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan’ın “teğet geçecek” dediği bu kriz Türkiye’de hayli fazla hissedilmemesine karşın hem faizlerde ve birebir vakitte enflasyonda bir ölçü artışlar oldu.
Birinci sorum:
Üstte tesirlerini kısaltarak vermeye çalıştığım krizlerimiz olduğunda TÜSİAD vardı ve yarım yüzyıllık deneyimiyle hala var.
Bu krizlerin hepsinde Türkiye sizin söylemiş olduğiniz “Genel kabul görmüş iktisat kurallarını” uygulamıştır.
Genel kabul görmekten kastınız, olağan olarak, faiz artırımıdır.
Pekala, yarım yüzyılda ondan fazla kriz yaşayan ve her birinde faiz arttıran, her faiz artırımında halkımızı iliklerine kadar sömüren, mevcut paraları ile yeni paralar kazanan bu zenginlerin içinde TÜSİAD’ın üyeleri var mıdır, bunlar kimlerdir?
İkinci sorum:
Dünyada, teknolojide bu kadar gelişme varken ve Türkiye haricindeki biroldukca ülkenin zenginleri bu değişen teknolojinin paralelinde katma kıymeti yüksek bilişim mamüllerine yatırım yaparken, Türkiye’de niye hala özel daldaki işçilerin % 51’i, öteki ülkeler üzere bilişim bölümünde değil de, hizmet kesiminde çalışıyor?
Üçüncü sorum:
Yarım yüzyıldan beridir bu ülkenin en varlıklı derneğinde bir ortaya gelmiş bulunuyorsunuz. Bu topluluk, bu kadar vakitten beri niye kendi ürettiklerinden hala bir yahut birkaç dünya markası oluşturamadı ya da kendi ülkesinin bir kurumunun (mesela TRT gibi) marka bulunmasına dayanak vermedi?
Dördüncü sorum:
TÜİK datalarına bakılırsa Türkiye’de kayıtdışı çalışma oranı ve hiç bir toplumsal teminatı olmadan çalışanların oranı çok yüksek. Bir patron topluluğu olarak TÜSİAD’ın bunda hissesi var mı, var ise oranı nedir?
Beşinci sorum:
İstatistiklere bakılırsa 2020 yılında Türkiye’de 384.262 iş kazası meydana gelmiş, bu kazalarda 1236 kişi ömrünü kaybetmiş, binlerce insan yaralı ve sakat kalmış. ILO datalarına nazaran Türkiye, iş kazalarında dünyada hala birinci beş içerisinde yer alıyor, oranın bu kadar yüksek bulunmasına karşı TÜSİAD hangi çalışmaları yapmış ya da yapılan çalışmalara hangi katkıları sunmuştur?
Altıncı sorum:
İki yıldan beri devam etmekte olan ve dünyayı ekonomik olarak olumsuz etkileyen Covid-19 salgınından beri devlet milyonlarca fiyatsız aşı ve PCR testi yapmakta, hastanelerde fiyatsız tedavi uygulamaktadır.
Tüm dünyayı tesiri altına alan bu salgın sırasında Türkiye’nin en güçlü topluluğu olan TÜSİAD’ın, halkımızın sıhhatini destekleyecek rastgele bir katkısı olmuş mudur?
Yedinci sorum:
Bilindiği üzere Türkiye’nin üç yanı denizlerle çevrilidir ve hem karada, tıpkı vakitte denizlerde son senelerda somut olarak görüldüğü üzere Karadeniz’de ve muhtemelen Akdeniz’de de son derece güçlü enerji kaynakları vardır.
Bu denli yıllık birikimine karşın TÜSİAD bu ulusal kaynaklarımızın çıkarılmasına yönelik olarak hangi araştırmaları, hangi AR-GE yatırımlarını yapmıştır ve bu alanla ilgili hangi gemilerin ya da kara araçlarının imalini gerçekleştirmiş yahut imaline katkıda bulunmuştur?
Bu soruma paralel olarak şunu da sorayım: 1971 yılındaki kuruluşundan daha sonra TÜSİAD’ın, onun öncesinde de, bağımsız olarak çalışan büyük cirolu şirketlere sahip olan üyelerinin hiçbirinin ulusal harp endüstrimiz ve kendi arabamızın imali alanında rastgele bir yatırımı göze çarpmıyor. Bu alanlarda genelde Batılı şirketlerin Türkiye’ye eser satışı için aracılık yapıyor, ajans hizmetleri veriyorsunuz yahut o yabancı şirketlerin Türkiye acentesi, distribütörü oluyorsunuz.
Bu ülkede kazanan en büyük iş veren kümesi olarak niye ulusal savunma yatırımlarına TÜSİAD ilgi duymuyor?
Sekizinci sorum:
Ülkemizde dört mevsim yaşanmasına karşın birtakım bölgelerimizde, mesela Ege ve Akdeniz’de yer yer meyve ve zerzevat fazlalığı yaşanırken, öbür bölgelere bu fazlalığın ulaştırılması güçte dışa bağımlı olduğumuz için, fazlaca değerliye mal olmaktadır.
ötürüsıyla üretici, eserini tarlasında fazlaca cüzi bir fiyata verdiği biçimde, hatta vakit zaman tarladan toplamamasına karşın, başka bölgelerde vatandaşımız tıpkı eseri fahiş fiyata alabilmektedir. Dar gelirli vatandaşımız ise kendi ülkesinde yetişen bu meyve ve sebzeyi pahalılığından dolayı alamamaktadır.
Gelişmiş biroldukca ülke, örneğin Hollanda, birebir sorunu demir yolu sistemi ile çözmüştür.
Ülkemizde uzun senelerdan beri bu değerli sorun sürdüğü biçimde, birtakım TÜSİAD üyelerinin Türkiye’deki bütün karayolları boyunca ve kent merkezlerinde akaryakıt istasyonları yoğunluğu görülmektedir.
Yaklaşık bir asırdan beri devam eden ve kalkınmamızda olumsuz tesiri olan, Türkiye’nin bu yakıcı sorunu 2002’den daha sonra Erdoğan hükümetleri devrinde ele alınarak birinci kez ülkemizde demir yollarına önemli yatırım yapılmış, süratli trenler hayata geçirilmiştir.
Demir yollarının bu kadar gecikmiş olmasında TÜSİAD üzere fazlaca değerli bir patron örgütünün dolaylı bir hissesi olmuş mudur?
Dokuzuncu sorum:
Yaşadığımız son ekonomik kriz sürecinde kayda bedel birtakım ciddi haberler dolaşmaktadır.
Medyadaki bu haberlere bakılırsa birtakım güçlü ve epey parası olan kimselerin yaklaşık bir asırdır piçinden para kazanarak kurduğu imparatorluğunun çökmemesi için bir yandan büyük kapalı alanlar kiralayarak araç ve yiyecek depolayıp, piyasadaki pahalılığı körüklerken; öbür taraftan piyasadan döviz çekerek kur dalgalanmalarında rol oynamaktadırlar.
Ülkemizin fazlaca sıkıntı vakitten geçtiği bu biçimde bir devirde TÜSİAD üzere değerli bir iş insanları kuruluşunun kendi üyelerine yönelik bir iç kontrolü var mıdır? Ayrıyeten, hükümetin son günlerde yakalayarak cezalandırdığı bu sahtekarlardan kimilerinin üyeleriniz olduğu hukuken katılaşırsa TÜSİAD’dan atacak mısınız?
Bu ülkenin bir vatandaşı olarak merak ettiğim bu soruların yanıtını aldığım takdirde, bana ayrılan bu sütunlarda tıpkı biçimde yayımlayacağıma dair kelam veriyorum.
KAYNAK: HABER7