hayatın Temelindeki Proteinler Hakkında Büyük Keşif! Bilim insanları, hayatı mümkün kılan birinci proteinlerin temel ögelerini belirlediklerini düşünüyorlar. Şayet haklılarsa, hayatın cansız bir dünyadan nasıl ve hangi şartlarda ortaya çıkabileceğine dair büyük soruyu anlamak için yeni kapılar açabilir.
hayatın nerede başladığı ve evvel DNA mı, RNA mı, yoksa bir karışımın mı geldiği konusunda bir epeyce araştırma ve tartışma bulunuyor. Rutgers Üniversitesi araştırmacıları, hepimizin geldiği atasal proteinleri belirlemeye çalışarak soruyu farklı bir açıdan araştırıyorlar. Science Advances mecmuasında yayınlanan makale ile kimi mümkün karşılıklar sağladılar.
Araştırmacılar, enerjiyi toplamanın ve kullanmanın hayat için temel özellikler olduğu kararına vardı. Gücün kaynağı ne olursa olsun, kimyasal depolanması ve kullanması elektron transferini içerir ve bu en başından beri yanlışsız olmalıdır. Hayat daha yeni başladığında, en kolay bulunan elektron iletkenlerini kullanımı mantıklıydı, devam ettiler. Erken okyanusta, bu, günün şartları altında çözünür olan küçük geçiş metalleri alt kümesi olurdu.
Bu niçinle, metalleri bağlayan proteinler, bu yepyeni proteinlerin farklı maksatlara uygun versiyonları tarafınca gerçekleştirilen daha sonraki biroldukca biyolojik fonksiyonla bir arada, hayat için özgün olması gerekiyor. Metal bağlama bugün hayat için epeyce değerli olmaya devam ediyor, bu niçinle muharrirler, hayat ağacında bu rolü yerine getiren proteinlerde ortak özellikler arayarak orjinal proteinlerin yapısını aradılar. Fonksiyonlarından, geldikleri organizmadan yahut işlenen metalden bağımsız olarak, şimdi tüm geçiş metali bağlayıcı proteinlerdeki ortak noktaları bildiriyor.
Profesör Yana Bromberg yaptığı açıklamada, “Proteinlerin kendileri olmasa da, mevcut proteinlerin metal bağlayıcı çekirdeklerinin nitekim emsal olduğunu gördük” dedi ve şu biçimde devam etti: “Ayrıyeten, bu metal bağlayıcı çekirdeklerin çoklukla LEGO blokları üzere yinelanan alt yapılardan oluştuğunu gördük.
Enteresandır ki, bu bloklar, yalnızca metal bağlayıcı çekirdeklerde değil, proteinlerin öteki bölgelerinde ve çalışmada dikkate alınmayan öbür biroldukça proteinde de bulundu.
Müşahedeler, bu küçük yapı taşlarının bir daha düzenlenmesinin, tek yahut az sayıda ortak cedde sahip olabileceğini ve şu anda mevcut olan tüm protein çeşitlerini ve fonksiyonlarını, yani bildiğimiz formuyla hayatı ortaya çıkarmış olabileceğini gösteriyor.
Neredeyse üniversal yapılar sıklıkla oksidoredüktazlar, moleküller içinde elektronları transfer eden enzimlerdir. Müellifler, 3,8 milyar yıldan daha evvel var oldukları kararına varıyorlar.
Büyük Oksidasyon olayını takiben, proteinler çeşitlendi, epeyce sayıda yeni ve daha karmaşık yollarla katlandı. Muharrirler bunun özgün dizileri tanımlamayı fazlaca zorlaştırdığını, lakin yapılarına dayalı olarak protein bileşenlerinin evrimini izlemenin mümkün olduğunu düşünüyorlar. Bu süreçte, yapısal hizalamalarını kullanarak uzaktan bağlı peptitleri (proteinlerin yapı taşlarını oluşturabilen kısa amino asit zincirleri) tanımladılar.
hayatın nasıl ortaya çıktığına dair rastgele bir iç görü üzere bu da, Dünya’nın ötesinde hayat arayışında yararlı olabileceğini düşünüyoruz…
hayatın nerede başladığı ve evvel DNA mı, RNA mı, yoksa bir karışımın mı geldiği konusunda bir epeyce araştırma ve tartışma bulunuyor. Rutgers Üniversitesi araştırmacıları, hepimizin geldiği atasal proteinleri belirlemeye çalışarak soruyu farklı bir açıdan araştırıyorlar. Science Advances mecmuasında yayınlanan makale ile kimi mümkün karşılıklar sağladılar.
Araştırmacılar, enerjiyi toplamanın ve kullanmanın hayat için temel özellikler olduğu kararına vardı. Gücün kaynağı ne olursa olsun, kimyasal depolanması ve kullanması elektron transferini içerir ve bu en başından beri yanlışsız olmalıdır. Hayat daha yeni başladığında, en kolay bulunan elektron iletkenlerini kullanımı mantıklıydı, devam ettiler. Erken okyanusta, bu, günün şartları altında çözünür olan küçük geçiş metalleri alt kümesi olurdu.
Bu niçinle, metalleri bağlayan proteinler, bu yepyeni proteinlerin farklı maksatlara uygun versiyonları tarafınca gerçekleştirilen daha sonraki biroldukca biyolojik fonksiyonla bir arada, hayat için özgün olması gerekiyor. Metal bağlama bugün hayat için epeyce değerli olmaya devam ediyor, bu niçinle muharrirler, hayat ağacında bu rolü yerine getiren proteinlerde ortak özellikler arayarak orjinal proteinlerin yapısını aradılar. Fonksiyonlarından, geldikleri organizmadan yahut işlenen metalden bağımsız olarak, şimdi tüm geçiş metali bağlayıcı proteinlerdeki ortak noktaları bildiriyor.
Profesör Yana Bromberg yaptığı açıklamada, “Proteinlerin kendileri olmasa da, mevcut proteinlerin metal bağlayıcı çekirdeklerinin nitekim emsal olduğunu gördük” dedi ve şu biçimde devam etti: “Ayrıyeten, bu metal bağlayıcı çekirdeklerin çoklukla LEGO blokları üzere yinelanan alt yapılardan oluştuğunu gördük.
Enteresandır ki, bu bloklar, yalnızca metal bağlayıcı çekirdeklerde değil, proteinlerin öteki bölgelerinde ve çalışmada dikkate alınmayan öbür biroldukça proteinde de bulundu.
Müşahedeler, bu küçük yapı taşlarının bir daha düzenlenmesinin, tek yahut az sayıda ortak cedde sahip olabileceğini ve şu anda mevcut olan tüm protein çeşitlerini ve fonksiyonlarını, yani bildiğimiz formuyla hayatı ortaya çıkarmış olabileceğini gösteriyor.
Neredeyse üniversal yapılar sıklıkla oksidoredüktazlar, moleküller içinde elektronları transfer eden enzimlerdir. Müellifler, 3,8 milyar yıldan daha evvel var oldukları kararına varıyorlar.
Büyük Oksidasyon olayını takiben, proteinler çeşitlendi, epeyce sayıda yeni ve daha karmaşık yollarla katlandı. Muharrirler bunun özgün dizileri tanımlamayı fazlaca zorlaştırdığını, lakin yapılarına dayalı olarak protein bileşenlerinin evrimini izlemenin mümkün olduğunu düşünüyorlar. Bu süreçte, yapısal hizalamalarını kullanarak uzaktan bağlı peptitleri (proteinlerin yapı taşlarını oluşturabilen kısa amino asit zincirleri) tanımladılar.
hayatın nasıl ortaya çıktığına dair rastgele bir iç görü üzere bu da, Dünya’nın ötesinde hayat arayışında yararlı olabileceğini düşünüyoruz…