Dünya’nın En Küçük Anteni, DNA Kullanılarak Üretildi! Montréal Üniversitesi’nden bilim insanları, DNA kullanarak Dünya’nın en küçük antenini üretti. Yalnızca 5 nanometre uzunluğundaki sistem, iki taraflı bir telsiz üzere çalışıyor, tek renkte ışık alıyor ve bağlı olduğu proteinin yapısına nazaran bu ışığı farklı bir renkte bir daha yayıyor.
Bilim insanları çalışmalarını Nature Methods mecmuasında yayınladılar. Takım, DNA ile bir arada bir flüorsan molekül kullandı.
Tabiatı gereği nanoyapılar ve nanomakineler için eksiksiz bir yapı taşı olduğu için DNA’yı kullanmak daha kolay. En değerli yenilik, antenin alıcı kısmının bununla birlikte proteinin ne yaptığını ölçebilen bir sensör olarak da çalışması. DNA kullanmak bununla birlikte bu formülün epeyce taraflılığa sahip bulunmasına müsaade veriyor. DNA’nın kimyası nispeten sıradan ve programlanabilir. ötürüsıyla, kelam konusu proteine bağlı olarak farklı araştırma gereksinimlerine uyacak antenler oluşturulabiliyor.
Makalenin baş müellifi Scott Harroun yaptığı açıklamada, “DNA tabanlı nanoantenler, fonksiyonlarını optimize etmek için farklı uzunluklarda ve esnekliklerde sentezlenebiliyor” diyor ve ekliyor: “DNA’ya basitçe bir flüoresan molekülü bağlayabilir ve ondan sonrasında bu flüoresan nanoanteni, bir enzim üzere biyolojik bir nanomakineye bağlayabiliriz. Nanoanten dizaynını dikkatlice ayarlayarak, beş nanometre uzunluğunda bir anten yarattık ve bu anten, protein biyolojik fonksiyonunu yerine getirirken makul bir sinyal yayıyor.“
Floresan bağlantı yolunun biroldukca uygulama alanı bulunuyor ve takım, bu irtibatı izlemenin yenilikçi laboratuvar ekipmanı gerektirmediğini söylüyor. Biroldukca laboratuvarda yaygın olan klâsik spektroflorometreler, nanoanten yerleştirildiğinde de kullanılabiliyor.
Bilim insanları çalışmalarını Nature Methods mecmuasında yayınladılar. Takım, DNA ile bir arada bir flüorsan molekül kullandı.
Tabiatı gereği nanoyapılar ve nanomakineler için eksiksiz bir yapı taşı olduğu için DNA’yı kullanmak daha kolay. En değerli yenilik, antenin alıcı kısmının bununla birlikte proteinin ne yaptığını ölçebilen bir sensör olarak da çalışması. DNA kullanmak bununla birlikte bu formülün epeyce taraflılığa sahip bulunmasına müsaade veriyor. DNA’nın kimyası nispeten sıradan ve programlanabilir. ötürüsıyla, kelam konusu proteine bağlı olarak farklı araştırma gereksinimlerine uyacak antenler oluşturulabiliyor.
Makalenin baş müellifi Scott Harroun yaptığı açıklamada, “DNA tabanlı nanoantenler, fonksiyonlarını optimize etmek için farklı uzunluklarda ve esnekliklerde sentezlenebiliyor” diyor ve ekliyor: “DNA’ya basitçe bir flüoresan molekülü bağlayabilir ve ondan sonrasında bu flüoresan nanoanteni, bir enzim üzere biyolojik bir nanomakineye bağlayabiliriz. Nanoanten dizaynını dikkatlice ayarlayarak, beş nanometre uzunluğunda bir anten yarattık ve bu anten, protein biyolojik fonksiyonunu yerine getirirken makul bir sinyal yayıyor.“
Floresan bağlantı yolunun biroldukca uygulama alanı bulunuyor ve takım, bu irtibatı izlemenin yenilikçi laboratuvar ekipmanı gerektirmediğini söylüyor. Biroldukca laboratuvarda yaygın olan klâsik spektroflorometreler, nanoanten yerleştirildiğinde de kullanılabiliyor.