Aşı Tersleri, Aşı Olmayı niye Reddediyor? Hangi Ülke Aşıya Daha İstekli? İnsanların COVID-19 aşısı olmaya yaklaşımlarının ölçümlendiği memleketler arası bir karşılaştırma araştırması, fakir ülkelerin aşı olmakta hayli daha az tereddüt ettiğini gösteriyor. Ne yazık ki, hem aşıya en hayli gereksinim duyulan birebir vakitte aşı olma isteğinin en yüksek olduğu yerler, hem de aşıya ulaşımın en sıkıntı olduğu yerler. Belki de, aşıyla önlenebilir birfazlaca bulaşıcı hastalığın hala yılda binlerce vefata niye olduğu [düşük ve orta gelirli ülkelerde] yaşanan tecrübe, aşıya duyulan muhtaçlık yahut aşının pahasının daha yüksek algılanmasına niye oluyor olabilir. Aşı aykırılığının en yüksek olduğu ülkeler ise, ekseriyetle güçlü ülkeler…
Aşı zıtlığının boyutlarını ölçümlemek isteyen 30’dan fazla kurumdan araştırmacı bir ortaya gelerek 27 ülkede 20.000’den çok şahısla anket yaptı. Bulguları Nature Medicine mecmuasında yayınlandı.
Sierra Leone Milletlerarası Büyüme Merkezi’nden Niccolo Meriggi yaptığı açıklamada, “COVID-19 aşıları gelişmekte olan ülkelere daha sağlıklı bir halde ulaşmaya başlıyor, önümüzdeki birkaç ay hükümetler ve milletlerarası kuruluşların tesirli aşı alım programlarını tasarlamaları ve uygulamaya odaklanmaları gerekecek” dedi ve ekledi: “Hükümetler bu araştırmadan elde edilen bulguları, aşı olmayı düşünenlerin gelişmeleri takip etmesini sağlamak için irtibat kampanyaları ve sistemleri geliştirmek için kullanmalı.” Bu açıklama pek de haksız sayılmaz; çünkü insanların aşıya karşı olumlu fikirlerinin vakit içerisinde kimi etkenler niçiniyle bilakis dönmesi kelam konusu olabiliyor. Bunu güçlü ülkelerde gördük ve aynısının gelişmekte olan ülkelerde yaşanması istenmiyor.
Araştırmada datalar Haziran 2020 ile Ocak 2021 içinde toplandı. Vakit ortasında epey sayıda anketin yapıldığı yerlerde gelişmelerin kanıyı değiştirdiği ortaya çıkmış durumda. Lakin ülkeler içindeki nazaranli farklılıklar daha dikkat alımlı.
Ankete katılanlar içinde bugüne kadar aşı konusunda en tereddütlü ülke, vatandaşlarının sırf yüzde 30’unun sıhhat otoritelerinin inançlı ve tesirli olduğu düşünülen bir aşı uygulayacağını düşündüğü Rusya. Amerika Birleşik Devletleri‘nde bu sayı yüzde 65; Afrika, Güney Asya ve Kolombiya’da ortalama yüzde 80, Nepal’de yüzde 95’e ulaşıyor. Ankete katılan düşük ve orta gelirli ülkeler içinde Pakistan, aşı olma konusunda en düşük istekliliğe sahip ülke (yüzde 66,5). Ancak bu oran bile, Pakistan’ı ABD’nin önüne yerleştiriyor.
WZB’den Dr. Alexandra Scacco. ülkeler içinde, COVID-19 aşılarının kabulünün ekseriyetle öteki aşılardan biraz daha düşük olduğunu, tahminen de yeni olmaları niçiniyle gözlemlediklerini düşünüyor. Fakat ekonomik açıdan farklı ülkelerdeki farklı yaklaşımların bu türlü açıklanması pek mümkün değil.
Aşı terslerinin var bulunmasına niye olan kimi lokal yahut genel faktörler ön plana çıkıyor. Örneğin Rusya’nın aşılamaya karşı gösterdiği direnç, muhtemelen Sputnik V aşısının etrafındaki şeffaflığın eksikliğini yansıtıyor, genel bir hükümet güvensizliği kelam konusu üzere görünüyor. Tıpkı biçimde, idareye inancın daha düşük olduğu ülkelerde aşı tersliğinin daha kuvvetli olduğu görülebiliyor. Yani en değerli etken, vatandaşların hükümetlerine ne kadar güvendiği oluyor.
birebir vakitte, pozisyondan bağımsız bir sorun daha var: Toplumsal medyadaki aşı aykırısı kampanyalar ve süratle yayılan komplo teorileri aşılama sürecine ziyan veriyor. İnsanları aşının kıymetine ikna etmeye odaklanacak çalışmalar ise ne yazık ki kâfi görünmüyor.
Aşı zıtlığının boyutlarını ölçümlemek isteyen 30’dan fazla kurumdan araştırmacı bir ortaya gelerek 27 ülkede 20.000’den çok şahısla anket yaptı. Bulguları Nature Medicine mecmuasında yayınlandı.
Sierra Leone Milletlerarası Büyüme Merkezi’nden Niccolo Meriggi yaptığı açıklamada, “COVID-19 aşıları gelişmekte olan ülkelere daha sağlıklı bir halde ulaşmaya başlıyor, önümüzdeki birkaç ay hükümetler ve milletlerarası kuruluşların tesirli aşı alım programlarını tasarlamaları ve uygulamaya odaklanmaları gerekecek” dedi ve ekledi: “Hükümetler bu araştırmadan elde edilen bulguları, aşı olmayı düşünenlerin gelişmeleri takip etmesini sağlamak için irtibat kampanyaları ve sistemleri geliştirmek için kullanmalı.” Bu açıklama pek de haksız sayılmaz; çünkü insanların aşıya karşı olumlu fikirlerinin vakit içerisinde kimi etkenler niçiniyle bilakis dönmesi kelam konusu olabiliyor. Bunu güçlü ülkelerde gördük ve aynısının gelişmekte olan ülkelerde yaşanması istenmiyor.
Araştırmada datalar Haziran 2020 ile Ocak 2021 içinde toplandı. Vakit ortasında epey sayıda anketin yapıldığı yerlerde gelişmelerin kanıyı değiştirdiği ortaya çıkmış durumda. Lakin ülkeler içindeki nazaranli farklılıklar daha dikkat alımlı.
Ankete katılanlar içinde bugüne kadar aşı konusunda en tereddütlü ülke, vatandaşlarının sırf yüzde 30’unun sıhhat otoritelerinin inançlı ve tesirli olduğu düşünülen bir aşı uygulayacağını düşündüğü Rusya. Amerika Birleşik Devletleri‘nde bu sayı yüzde 65; Afrika, Güney Asya ve Kolombiya’da ortalama yüzde 80, Nepal’de yüzde 95’e ulaşıyor. Ankete katılan düşük ve orta gelirli ülkeler içinde Pakistan, aşı olma konusunda en düşük istekliliğe sahip ülke (yüzde 66,5). Ancak bu oran bile, Pakistan’ı ABD’nin önüne yerleştiriyor.
WZB’den Dr. Alexandra Scacco. ülkeler içinde, COVID-19 aşılarının kabulünün ekseriyetle öteki aşılardan biraz daha düşük olduğunu, tahminen de yeni olmaları niçiniyle gözlemlediklerini düşünüyor. Fakat ekonomik açıdan farklı ülkelerdeki farklı yaklaşımların bu türlü açıklanması pek mümkün değil.
Aşı terslerinin var bulunmasına niye olan kimi lokal yahut genel faktörler ön plana çıkıyor. Örneğin Rusya’nın aşılamaya karşı gösterdiği direnç, muhtemelen Sputnik V aşısının etrafındaki şeffaflığın eksikliğini yansıtıyor, genel bir hükümet güvensizliği kelam konusu üzere görünüyor. Tıpkı biçimde, idareye inancın daha düşük olduğu ülkelerde aşı tersliğinin daha kuvvetli olduğu görülebiliyor. Yani en değerli etken, vatandaşların hükümetlerine ne kadar güvendiği oluyor.
birebir vakitte, pozisyondan bağımsız bir sorun daha var: Toplumsal medyadaki aşı aykırısı kampanyalar ve süratle yayılan komplo teorileri aşılama sürecine ziyan veriyor. İnsanları aşının kıymetine ikna etmeye odaklanacak çalışmalar ise ne yazık ki kâfi görünmüyor.