150 yıl daha sonra düğmeye basıldı! Geleceğin yakıtı denizin altında yatıyor İngiliz gemisi HMS Challenger’ın üç yıllık seyahati (Challenger seferi), bir çağın en büyük bilimsel keşiflerinden bir tanesiydi. Eski savaş gemisi, deniz örnekleri toplamak ve deniz tabanının büyük alanlarını haritalamak, örneklemek hedefiyle 1872’de İngiltere’den ayrıldı.
Gemi 125.936 kilometre yol kat etti ve bu sefer, destekçilerinin en çılgın hayallerinin ötesinde başarılı oldu. 4.700 yeni deniz tipi, Atlantik Ortası Sırtı ve Mariana Çukuru bu seferde keşfedildi.
Günün kaidelerinde pek zahmetli bir biçimde toplanan batimetrik datalar, bir transatlantik telgraf kablosunun rotasını yönlendiren deniz tabanı haritalarını yapmak için kullanıldı. Lakin, mürettebatın en şaşırtan keşfi, 18 Şubat 1873’te Kanarya Adaları yakınlarındaki bir sualtı ovasını tararken kayıtlara geçti.
Tarama aparatı patates büyüklüğünde yumrularla dolu olarak yüzeye döndü. daha sonraki tahlillerde, bunların manganez, nikel ve demir açısından varlıklı olduğunu tespit edildi.
GELECEĞİN ARABA YAKITI DENİZİN ALTINDA YATIYOR
Önümüzdeki on yılda, elektrikli araçlara büyük bir geçişin, lityum iyon pillerdeki tüm kıymetli metaller ve deniz tabanı nodüllerinde bulunan kobalt, nikel, bakır ve manganez talebini artırması bekleniyor.
Çok yakında, mevcut teknolojilerle bu yumruları toplamak ve kıymetli metallerini daha klâsik madencilik teknikleriyle rekabet edebilecek maliyetlerle kazanmak için, kullanılıp kullanılamayacağını öğreneceğiz.
Çalışmalara başlayan, Metals Company isimli Kanadalı bir firma (eski ismiyle DeepGreen Metals), bir yüzey takviye gemisine bağlı deniz tabanı robotik toplayıcı aracıyla, yumru toplama sistemini test etmeye başlamayı planlıyor.
Belçika merkezli Küresel Sea Mineral Resources , robotik bir denizaltı nodül toplayıcısını da test ediyor ve Metals Company ile Clarion-Clipperton Bölgesi olarak isimlendirilen geniş Pasifik uçurum düzlüklerinin birebir bölgesini çıkarmayı planlıyor.
Metals Company, yalnızca Clarion Bölgesi’ndeki araştırma alanındaki nodüllerin metal içeriğinin 250 milyon MESKEN sağlayabileceğini sav ediyor .
RİSKLER
Bir başka teşebbüs bir daha Kanada merkezli şirket Nautilus Minerals’in büyük ölçekli derin deniz madenciliği çalışmaları… Nautilus’un fikri, yumru toplamak değil, daha fazla, binlerce yıldır bedelli metallerin ve minerallerin biriktiği derin deniz termal menfezlerinin yakınındaki kabuklu tortuları kesip delmekti.
Lakin 686 milyon ABD doları topladıktan, üç büyük denizaltı sondaj robotu inşa ettikten ve Papua Yeni Gine açıklarında deniz yatağını çıkarmak için bir lisans aldıktan daha sonra Nautilus, Kasım 2019’da iflas etti. İflas ettiğinde çabucak hemen hiç maden çıkaramamıştı.
Çevreciler planlara karşı seferber oluyorlar. Atlantic, The Guardian ve Nature, madencilik tarafınca tehdit edilebilecek hassas deniz ekosistemlerine atıfta bulunan makaleler yayınladı. bununla birlikte, Milletlerarası Güç Ajansı, 2030 yılına kadar 145 milyon elektrikli aracın yollarda olacağını varsayım ediyor. Her birinin, birkaç kilogramdan birkaç düzine kilograma kadar değişen ölçülerde kobalt, manganez ve nikel içeren bir pili olacak. her biri.
KAYNAK: STAR.COM.TR
Gemi 125.936 kilometre yol kat etti ve bu sefer, destekçilerinin en çılgın hayallerinin ötesinde başarılı oldu. 4.700 yeni deniz tipi, Atlantik Ortası Sırtı ve Mariana Çukuru bu seferde keşfedildi.
Günün kaidelerinde pek zahmetli bir biçimde toplanan batimetrik datalar, bir transatlantik telgraf kablosunun rotasını yönlendiren deniz tabanı haritalarını yapmak için kullanıldı. Lakin, mürettebatın en şaşırtan keşfi, 18 Şubat 1873’te Kanarya Adaları yakınlarındaki bir sualtı ovasını tararken kayıtlara geçti.
Tarama aparatı patates büyüklüğünde yumrularla dolu olarak yüzeye döndü. daha sonraki tahlillerde, bunların manganez, nikel ve demir açısından varlıklı olduğunu tespit edildi.
GELECEĞİN ARABA YAKITI DENİZİN ALTINDA YATIYOR
Önümüzdeki on yılda, elektrikli araçlara büyük bir geçişin, lityum iyon pillerdeki tüm kıymetli metaller ve deniz tabanı nodüllerinde bulunan kobalt, nikel, bakır ve manganez talebini artırması bekleniyor.
Çok yakında, mevcut teknolojilerle bu yumruları toplamak ve kıymetli metallerini daha klâsik madencilik teknikleriyle rekabet edebilecek maliyetlerle kazanmak için, kullanılıp kullanılamayacağını öğreneceğiz.
Çalışmalara başlayan, Metals Company isimli Kanadalı bir firma (eski ismiyle DeepGreen Metals), bir yüzey takviye gemisine bağlı deniz tabanı robotik toplayıcı aracıyla, yumru toplama sistemini test etmeye başlamayı planlıyor.
Belçika merkezli Küresel Sea Mineral Resources , robotik bir denizaltı nodül toplayıcısını da test ediyor ve Metals Company ile Clarion-Clipperton Bölgesi olarak isimlendirilen geniş Pasifik uçurum düzlüklerinin birebir bölgesini çıkarmayı planlıyor.
Metals Company, yalnızca Clarion Bölgesi’ndeki araştırma alanındaki nodüllerin metal içeriğinin 250 milyon MESKEN sağlayabileceğini sav ediyor .
RİSKLER
Bir başka teşebbüs bir daha Kanada merkezli şirket Nautilus Minerals’in büyük ölçekli derin deniz madenciliği çalışmaları… Nautilus’un fikri, yumru toplamak değil, daha fazla, binlerce yıldır bedelli metallerin ve minerallerin biriktiği derin deniz termal menfezlerinin yakınındaki kabuklu tortuları kesip delmekti.
Lakin 686 milyon ABD doları topladıktan, üç büyük denizaltı sondaj robotu inşa ettikten ve Papua Yeni Gine açıklarında deniz yatağını çıkarmak için bir lisans aldıktan daha sonra Nautilus, Kasım 2019’da iflas etti. İflas ettiğinde çabucak hemen hiç maden çıkaramamıştı.
Çevreciler planlara karşı seferber oluyorlar. Atlantic, The Guardian ve Nature, madencilik tarafınca tehdit edilebilecek hassas deniz ekosistemlerine atıfta bulunan makaleler yayınladı. bununla birlikte, Milletlerarası Güç Ajansı, 2030 yılına kadar 145 milyon elektrikli aracın yollarda olacağını varsayım ediyor. Her birinin, birkaç kilogramdan birkaç düzine kilograma kadar değişen ölçülerde kobalt, manganez ve nikel içeren bir pili olacak. her biri.
KAYNAK: STAR.COM.TR